40:1

Na cmentarzu w Końskich przy Parafii pw. św. Anny znajduje się grób matki i siostry bohatera spod Wizny – Władysława Raginisa.

Władysław Raginis (ur. 1908 w Zarinach pod Dyneburgiem, zm. 10 września 1939 w Wiźnie) był polskim dowódcą wojskowym, kapitanem Korpusu Ochrony Pogranicza.

Do historii przeszedł jako dowódca obrony odcinka Wizna tj. pasa o szerokości 9 km, który był fragmentem linii obronnej na rzekach Narwi i Biebrzy.

Bitwa na odcinku Wizna podczas walk kampanii wrześniowej zwana jest polskimi Termopilami.

Władysław Raginis dowodząc 360 żołnierzami bronił powierzonego mu odcinka przed nacierającym XIX Korpusem Armijnym pod komendą gen. Heinza Guderiana, liczącym ponad 42 tysiące żołnierzy.

Podczas obrony Wizny kpt. Władysław Raginis oraz jego zastępca, por. Stanisław Brykalski, złożyli przysięgę, że żywi nie oddadzą bronionych pozycji.

Obrona ostatniego punktu oporu – bunkra dowodzenia na Górze Strękowej – trwała do wyczerpania się zapasów amunicji. Wówczas Raginis, 10 września, rozkazał swoim żołnierzom złożyć broń i oddać się do niewoli. Następnie, ciężko ranny, dopełnił słów złożonej przysięgi – pozostał na stanowisku dowodzenia i popełnił samobójstwo, rozrywając się granatem.

W Wiźnie po wojnie umieszczono tablicę z napisem: Przechodniu, powiedz Ojczyźnie, żeśmy walczyli do końca, spełniając swój obowiązek. [źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Raginis]

Wojenne losy zaprowadziły matkę – Genowefę Raginis oraz siostrę bohatera – Marię Morawską do Końskich.

Maria Morawska pracowała jako lekarka w koneckiej Przychodni Kasy Chorych. Zmarła w 1943 r. na tyfus, którym zaraziła się do pacjentów.

Historia bitwy spod Wizny obecna jest w kulturze m.in. szwedzki zespół metalowy „Sabaton” skomponował poświęcony jej utwór „40:1”.